Η κρίση πανικού μπορεί να παρομοιαστεί ως ένα «καμπανάκι» του οργανισμού μας. Δηλαδή σαν ένα μέσο όπου το σώμα μας στέλνει το μήνυμα ότι οι ψυχικές μας δυνάμεις πλέον εξαντλούνται και η ψυχική πραγματικότητα αφού δεν μπορεί με άλλο τρόπο να γίνει παρατηρήσιμη, επιλέγει αυτόν τον τρόπο, ώστε να μεταφερθεί αυτό το μήνυμα, μέσω  δηλαδή ενός έντονου δυσάρεστου βιώματος. Με άλλα λόγια όταν το άτομο φτάσει στην «κορυφή του παγόβουνου», το σώμα ανταποκρίνεται με ένα παρατηρήσιμο σύμπτωμα, που στο κάτω μέρος του περιλαμβάνει ένα τεράστιο όγκο ακατέργαστου ψυχικού υλικού, που στην ουσία το μόνο που επιζητά, είναι να αναδυθεί στην επιφάνεια και για το λόγο αυτό και εμφανίζεται μέσω των κρίσεων πανικού.

Η πρώτη κρίση πανικού κάνει την εμφάνιση της  απροσδόκητα, ενώ αποτελεί και το συχνότερο αίτημα για να ξεκινήσει κάποιος ψυχοθεραπεία.

Τα συμπτώματα μπορεί να κάνουν την εμφάνιση τους ακόμα και όταν το άτομο χαλαρώνει. Εκείνη τη στιγμή το άτομο αισθάνεται εξαιρετικά ανήσυχο ενώ ταυτόχρονα φοβάται πως μπορεί να παθαίνει κάτι πολύ σοβαρό, όπως για παράδειγμα  καρδιολογικό, αφού τα συμπτώματα μεταξύ άλλων, συμπεριλαμβάνουν ένα σφίξιμο στο στήθος ή δυσκολία στην αναπνοή. Κυριαρχεί λοιπόν ένα πολύ έντονο δυσάρεστο συναίσθημα ότι έπεται κάτι κακό, με αποτέλεσμα το άτομο να νιώθει παγιδευμένο και σίγουρο ότι θα πεθάνει.

Οι κρίσεις πανικού βιώνονται απο το 4% του γενικού πληθυσμού. Αν και την ώρα που εκδηλώνεται φαντάζει σαν κάτι πολύ τρομακτικό, για καλή μας τύχη, είναι εξίσου και τόσο ακίνδυνο.

   Το πιο σημαντικό είναι ότι κανένας δεν θα πεθάνει από μια κρίση πανικού, αφού το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί, είναι αυτό που βιώνει το άτομο τη δεδομένη στιγμή, δηλαδή η έντονη δυσφορία η οποία μπορεί να διαρκέσει από λίγα λεπτά μέχρι μισή ώρα τις περισσότερες φορές.

   Αντικρίζοντας λοιπόν τη κατάσταση με άλλη οπτική γωνιά, μπορούμε να αντιληφθούμε ότι οι κρίσεις πανικού μπορούν να χαρακτηριστούν ως «προειδοποίηση», ώστε  το άτομο να εστιαστεί πλέον στον εαυτό του και συγκεκριμένα με τον εσωτερικό του κόσμο ουσιαστικά και εις βάθος. Σύμφωνα και με τον φιλόσοφο Πυθαγόρα, «το μεν σώμα εστίν ημίν σήμα», όπου το σώμα μας μέσω των συμπτωμάτων θέλει να μας δώσει πληροφορίες που αφορούν τον εσωτερικό μας κόσμο. Άρα οι κρίσεις πανικού, ακόμα και αν αποτελούν μια δυσάρεστη εμπειρία, θέλουν να παροτρύνουν το άτομο να κάνει την αλλαγή στη ζωή του, ώστε να αποκτήσει μια πιο ουσιαστική σχέση με τον εαυτό του.

Εν τέλει αυτός είναι και ο λόγος που είναι ένα από τα πιο συχνά αιτήματα της έναρξης μιας θεραπευτικής διαδικασίας.

Πηγή

https://www.doctoranytime.gr/p/kriseis-panikou